God and Arts in Theological Aesthetics
Özet
Teolojik estetik, yirminci yüzyılın başlarında spekülatif ve rasyonel teolojiye bir
tepki olarak ortaya çıkan ve genel anlamda “teolojinin pratiği” olarak kabul edilen bir
harekettir. Karl Barth, Hans Urs von Balthasar, Gerardus van der Leeuw ve Karl Rahner bu
hareketin belli başlı temsilcileri arasındadır. İlk üç teolog teolojik estetik anlayışlarını “imago
dei” teorisine dayandırmış, tüm sanatların ve aynı şekilde teolojinin imkânını da Hıristiyan
enkarnasyon (imge) doktrinine bağlamışlardır. Rahner de teoloji ve sanatlar arasında diyalog arayışına girmiştir; ancak o, özellikle Paul Tillich’in de etkisiyle, profan sanatlar da dâhil
olmak üzere “tüm sanatların dinî ve kutsal olduğu” görüşünü benimseyerek diğer
teologlardan ayrılmıştır. Bu bakımdan Barth, Balthasar ve van der Leeuw eksenli teolojik
estetik, diğer dinî geleneklerin kutsal sanatlarını da Hıristiyan normuna dayandırmak
suretiyle dışlayıcı bir yaklaşım belirlerken, Rahner sadece bütün dini sanatların değil, profan
sanatların dahi kutsalın bir ifadesi olabileceğine vurgu yapmak suretiyle kapsayıcı ve kuşatıcı
bir tutum benimsemiştir. Bu makalede teolojik estetik yaklaşımlarda ön plana çıkan söz
konusu bu iki temel paradigma ele alınıp tartışılacaktır.
Koleksiyonlar
- Makale [92796]