İkincil Modernleşme Çağında Bireyselleşen Emek İlişkileri ve Akademisyenler

Abstract

“Ne iş olsa yaparım...” Aslında bu ifade, bir beceri itirafından çok vasıfsızlığın ilanı olarak algılanır –ki henüz rastlanmamış istisnalar dışında da öyledir. Vasıf, bir dizi formel yahut informel eğitim yoluyla inşa edilen birhabitus’a gönderme yapı-yorsa şayet, o eğitim güzergahında en fazla yol giden kişilerin, yani akademisyen-lerin de en vasıflı kişiler olmalarını beklemekten daha tabii bir şey olamaz. Ancak bugünün Türkiye’sinde ve bilhassa kamu-dışı üniversitelerde istihdam edilen akade-misyen (adayları) için durum biraz farklı bir hal aldı. Değişen bu vaziyeti, Aslıhan Vatansever ve Meral Gezici Yalçın yaptıkları çalışmada bir görüşmecinin ifadesinden hareketle “Ne Ders Olsa Veririz” ironik başlığı ile ele almaktalar.