Metastatik kemik lezyonlarında patolojik kırık riskinin belirlenmesinde kullanılan Mirels sınıflamasının gözlemciler arası radyolojik duyarlılığı

Abstract

Amaç: Kemik metastazlarının sınıflandırılması ve tedavi planlaması için Hilton Mirels’in 1989 yılında tariflediği sınıflandırma halen yaygın olarak kullanılmaktadır. Biz de yaptığımız çalışmada ılımlı düzeyde ağrısı olan 30 kemik metastazlı hastanın düz grafileri üzerinden tespit edilen Mirel’s skorlarının çeşitli kıdemlerde 6 ortopedi hekiminin birbiri ile olan uyumunu değerlendirmek istedik. Yöntem: Kürsü kurul izni alındıktan sonra 2010– 2018 yılları arasında orta düzeyde ağrı ifadesi olan, primer malignitesi olan, kemik metastazı tanısı almış ve uygun grafileri sistem üzerinden ulaşılabilen 30 hasta çalışmaya dahil edildi. İlk metastazın tespit edildiği sırada patolojik kırığı olan hastalar, standart görüntülemeleri olmayan hastalar, ağrısız veya ciddi ağrı yakınması ifade eden hastalar çalışmaya dahil edilmedi. Çeşitli kıdemlerde ortopedi hekimine (1 ortopedi onkoloji doçenti, 1 ortopedi onkoloji dışı çalışan doçent, 1 kıdemli uzman, 1 yeni uzman, 1 kıdemli asistan ve 1 kıdemsiz asistan) öncelikle Mirels sınıflamasının içeriğini anlatan eğitim verildi. Ardından metastazın bulunduğu bölge, büyüklüğü ve tipi hastaların standart şekilde hazırlanmış düz grafileri üzerinden puanlandı. İstatistiksel analizde uyum (agreement) düzeyinin belirlenmesinde Cohen’in Kappa katsayısı (Cohen’s Kappa) ve Gwet’s AC testleri kullanıldı Bulgular: Lezyon yerleşim bölgelerine göre yapılan incelemede altı gözlemci arasındaki uyum düzeyinin 0.955 yani mükemmel olduğu saptanmıştır. Korteksteki tutulum boyutuna göre yapılan incelemede altı gözlemci arasındaki uyum düzeyinin 0.428 yani orta düzeyde olduğu saptanmıştır. Tiplere (blastik, mikst, litik) göre yapılan incelemede altı gözlemci arasındaki uyum düzeyinin 0.401 yani orta düzeyde olduğu saptanmıştır. Ortopedik onkoloji doçenti olan gözlemcinin verdiği yanıtlar doğru kabul edildiğinde ise azalan kıdemin, uyumda da azalmaya sebebiyet verdiği gözlenmiştir. Çıkarımlar: Neticede hasta ifadesini baz alan ağrı standardize edildiğinde lezyonun bölgesi ile ilgili bir uyum eksikliği gözlenmeyen Mirels sınıflamasının, lezyonun röntgenografik olarak büyüklüğü ve tipi konusunda gözlemciler arasında pek de iyi bir uyum ile değerlendirilemediği tespit edilmişti. Tecrübe arttıkça Mirels sınıflamasının daha yüksek uyumla yapılabildiği görülmüştür