Ortaçağ İnsanında Doğa Korkusu ve Cadı Kavramı

Abstract

Çalışmamız, Orta Çağ ve Rönesans dönemi Fransa’sında ve yine aynı dönem kıta Avrupası’nda yaygın olan inanışlardan hareketle, cadılık suçlamalarının temelinde yatan sebepler arasında öne çıkan doğa korkusuna eğilmektedir.Doğadan birçok alanda faydalanmasına rağmen genel olarak ondan çekinen, tabiatı düşman olarak gören Orta Çağ insanı, cadılık kavramının şekillenmesine de ister istemez ön ayak olmuş, “cadılık mitinin altın çağı” diyebileceğimiz Rönesans dönemi cadı karşıtlığının yerleşmesine zemin hazırlamıştır.Çalışmamızda kaynak olarak Henry Cornelius Agrippa’nın (1486-1535) büyü anlayışı üzerine kaleme aldığı temel yapıt olan Three Books of Occult Philosophy üzerinden büyücülüğün ve cadılığın doğa ile neden ve nasıl bu denli iç içe olduğunu açıklamayı, ardından da Stuart Clark’ın Thinking With Demons adlı eseri üzerinden Orta Çağ ve Rönesans insanının cadılığa bakışının genel hatlarını ortaya çıkarmayı hedeflemekteyiz.Sonuç bölümüne doğru, Rönesans Dönemi’nde Katolik Kilisesi’nin başlattığı cadı karşıtlığının nedenlerine eğilerek dönem insanının dünyayı algılayışı üzerinden bu propagandanın genel yapısını irdelemeye çalışacak, Orta Çağ insanının doğa algısını açıklamaya ve duyduğu korkuyu temellendirmeye gayret göstereceğiz.