Intergenerational Transmission in the Age of Postmemory: Rebecca Makkai’s Music for Wartime

Abstract

Amerikalı yazar Rebecca Makkai’nin 2015 yılında yayımladığı Music for Wartime adlı kısa öykü derlemesi, yazarın kendisi gibi, ailelerinin İkinci Dünya Savaşı sırasında ve Transilvanya bölgesinde yaşadıkları travmalara dönen üçüncü kuşak karakterleri ön plana çıkarır. Bu bağlamda, birinci kuşağın aktarırken dolayımladığı yaşanmış anılar ile üçüncü kuşağın bu anlatıları yeniden yorumlarken yararlandığı yeni estetik anlayışlar, derlemenin post-bellek dinamiğini oluşturur. Ancak günümüzün post-bellek çağında kuşaklar arasındaki uzaklığın gün geçtikçe artması, travmatik geçmiş anlatılarının üçüncü kuşağa kültürel aktarım yoluyla ulaşmasına neden olurken, aynı zamanda kurbanı ve kurtulanı hem evrensel hem de gizemli bir hale getirir. Makkai’ninderlemesinde birinci kuşağın dolayımladığı sarsılmaz anlatılar ve kültürel aktarım ile evrenselleşen geçmiş, üçüncü kuşağın, aile anlatılarına aile dışı bir perspektiften bakmasına neden olur. Kolleksiyonun kendi içindeki bütünlüğü, kısa öykü döngüsüne yakın bir edebi biçimle sağlanmıştır; buna göre öyküler, derlemedeki sıralama izlendiğinde çağdaş öznenin ailesel ve kültürel bellek aktarımlarına nasıl yaklaştığını ortaya çıkarır. Derlemenin iç içe geçen ikili yapısı, yani özyaşamöyküsel ve kurgusal kalıplar, aktarılan bellek anlatısını kabul etmek ve sorgulamak arasındaki gergin ilişkiyi gösterir. Kuramsal çerçeve için travma çalışmalarından ve kısa öykü kuramından yararlanan bu makale, sonuç olarak Rebecca Makkai’nin Music for Wartime adlı kısa öykü derlemesinin, ailesel ve kültürel belleğin diyalektiği içinde kuşaklararası aktarım sorununu saptadığını ve biçimsel özellikleriyle bu sorunu simgesel olarak çözdüğünü ileri sürmektedir.