The Multidimensionality of Workplace Gossip (A Study on the Perceptions of Employees about Gossip)

Abstract

İŞYERİNDE DEDİKODUNUN BOYUTLARI

(ÇALIŞANLARIN DEDİKODU ALGILAMASI ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA)

1. GİRİŞ

Bu makalenin amacı, çalışanların dedikodu algılamalarının boyutlarına ilişkin olarak 2011 yılında İstanbul’da gerçekleştirilen bir araştırmanın sonuçlarını ortaya koymaktır.

2. YÖNTEM

2.1. Örneklem

Araştırma 10 farklı özel işletmede çalışan tam süreli ve kısmi süreli 424 kişiyi kapsamıştır. Örneklem 18 ile 56 yaşları arasında değişen (ortalama yaş 30,4) 238’i erkek (%56.1), 186’sı (%43.9) ise, kadın çalışandı. Katılımcıların yaklaşık yarısı üniversite mezunu, %38.7’si, lise mezunuydu. Deneklerin yarısından fazlası bekâr, %47,2’si, evliydi. Katılımcıların büyük çoğunluğu (%96.7’si) tam süreli çalışan konumundaydı.

2.2. Anket Formu

Araştırmada kullanılan veri toplama aracı Donald J. Sharpteen tarafından geliştirilmiş olan Gossip Questionnaire’ın (Dedikodu Anketi) bir versiyonu kullanılmıştır. Katılımcılardan sosyo-demografik sorular dışında anket formunda yer alan 48 ifadeyi 5’li bir skalada (1= “kesinlikle katılmıyorum”’dan, 5 = “kesinlikle katılıyorum”’a arasında değişen) yanıtlamaları istenmiştir.

3. SONUÇLAR

Analizler, çalışanların dedikoduyu dört farklı boyutta algıladıklarını göstermiştir: (1) ahlaki tutum, (2) arkadaşlık, (3) hasmane tutum, (4) bilgiye ulaşma. İkinci olarak, işyerinde dedikodu davranışından kaçınmanın en önemli belirleyicisinin ahlaki tutum faktörü olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca, veriler, kadın deneklerin erkek deneklere göre dedikodu davranışına daha eğilimli olduklarını ortaya koymuştur. Nihayet, ahlaki tutum puanı ile eğitim düzeyi arasında güçlü bir ilişki olduğu saptanmıştır.