Effects of Attachment Styles of Nurses on Coping Strategies

Abstract

Amaç: Bağlanma, insanların kendileri için önemli olan başkalarıyla güçlü duygusal bağlar kurma eğiliminin nedenlerini açıklayan bir yaklaşımdır. Bağlanma biçimleri, yakın ilişkilerde bireylerin davranışlarında, ilişkilerinden doyum almalarında, ilişkilerde yaşanan sorunlardan etkilenmelerinde ve bu sorunlar ile başa çıkmalarında etkilidir. Bu araştırma, yataklı bakım kurumlarında çalışan hemşirelerin bağlanma biçimlerinin baş etme tutumlarına etkisini incelemek amacı ile yapıldı. Gereç ve Yöntemler: Araştırmanın evrenini, bir devlet ve bir üniversite hastanesinde çalışan hemşireler, örneklem grubunu ise amaçlı örnekleme yöntemi ile seçilen 765 hemşire oluşturdu. Veriler; hemşirelere yönelik Kişisel Bilgi Formu, İlişki Anketi, İlişki Ölçekleri Anketi ve Başa Çıkma Tutumlarını Değerlendirme Ölçeği kullanılarak toplandı. Elde edilen veriler SPSS programında analiz edildi. Bulgular: Hemşirelerin büyük çoğunluğunun güvenli bağlanma biçimine sahip olduğu ve en sık pozitif yeniden yorumlama ve gelişme baş etme yöntemini kullandıkları saptandı. Güvenli bağlanma biçimine sahip hemşirelerin; pozitif yeniden yorumlama ve gelişme ve planlama gibi etkili baş etme tutumlarını korkulu, kayıtsız ve saplantılı bağlanma biçimine sahip bireylerden daha sık kullandığı görüldü. Sonuç: Güvenli bağlanma biçimine sahip hemşirelerin klinik ortamda stresle baş etmede daha az zorlanacağı, dolayısıyla hasta, ailesi ve sağlık ekibi üyeleri ile olumlu ilişkiler kuracağı ve doyum düzeyinin daha yüksek olacağı düşünüldü.