Konjenital tibia psödoartrozu ve proksimal femoral yetmezliği bulunan hastalarda uzatma ritminin kallus oluşumuna ve komplikasyonlara etkisi

Abstract

Amaç: Bu çalışmada konjenital kısa femur ve tibia hastalarında uzatma ritminin kallus kalitesi ve distraksiyon osteogenezi sırasındaki komplikasyonlar üzerine etkisi karşılaştırıldı. Yöntem: Çalışmaya 1997 ve 2016 yılları arasında kliniğimizde uzatma amacıyla eksternal fiksator uygulaması yapılan 27 adet konjenital tibia psödartozu (CPT) ve 23 proksimal femoral yetmezliği (CFD) olan hasta dahil edildi. Hastaların minimum takip süresi uzatma operasyonu sonrasında en az 36 ay olarak belirlendi. Rejenerasyon kalitesi, distraksiyon süresi sona erdikten bir ay sonra çekilen röntgenlerde Li Sınıflamasına göre değerlendirildi. Takip süresince karşılaşılan komplikasyonlar kaydedildi. Bu hastalar için optimal uzatma ritmini elde etmek için işlem karakteristik eğrisi (ROC) analizi yapıldı. ROC analizine göre, iyi morfolojik kalitede kallusunun elde edilmesi için uzatma ritminin optimum cut off değerleri femoral uzatma için 0,728 mm/gün ve tibial uzatma için 0,564 mm/gün olduğu belirlendi. Her iki grup için de komplikasyon oranı ile uzama ritmi arasında anlamlı bir ilişki tespit edildi. Bulgular: Tibia uzatması yapılan hastalar için cerrahi sırasındaki ortalama yaş 5.74 yıl, ortalama uzama ritmi 0.596 mm/gün, takip süresi 136.14 ay, günlük ortalama uzatma süresi 92.4 gün ve oralama uzatma miktarı 5.44 cm idi. Morfolojik kalitesi iyi olan kallus toplam oranı %66 olarak hesaplandı. Femur uzatması yapılan hastalar için ameliyat sırasındaki ortalama yaş 9.87 yıl, ortalama uzatma ritmi 0.68 mm/gün, ortalama takip süresi 157.3 ay, ortalama uzatma süresi 110.1 gün ve ortalama uzatma miktarı 6.3 cm idi. Morfolojik olarak iyi kalitede kallus oranı %69 olarak hesaplandı. Çıkarımlar: Eksternal fiksatör yardımlı alt ekstremite uzatması yapılan konjenital olgularda tibia için ortalama 0.56 mm/gün, femur için 0.72 mm/gün uzatma oranları önerilir