SAĞLIK ÇALIŞANLARINDA İŞE YABANCILAŞMA

Abstract

Öz: İşyerlerinde kişiler zamanla önce işe, çevreye, sosyal hayata ve en nihayetinde de kendine yabancılaşmaya başlamıştır. Ya-bancılaşmanın bir türü olan işe yabancılaşma çalışanların yaratıcı olmalarını, mesleki yeterliklerini geliştirmelerini, toplumu geliştir-meye katkıda bulunmalarını, işlerinde etkili olmalarını ve çalışma hayatlarındaki diğer bireylerle işbirliği yapmalarını engeller. Bu nedenle kurumlarda verimlilik ve etkinliği belirleyen en önemli önemli konulardan birisidir. Bu çalışma sağlık çalışanlarında işe yabancılaşma ve yabancılaşmanın sosyodemografik özellikler ile ilişkisini belirlemek amacıyla yapıldı. Tanımlayıcı ve ilişki arayıcı tipteki bu çalışma İstanbul’da rastgele örneklem yolu ile seçilen 4 kamu hastanesinde araştırmaya katılmayı kabul eden 457 kişi ile çalışma yapıldı. Atan tarafından hazırlanan ve 2011 yılında, sağlık sektöründe uygulanan yabancılaşma ölçeği kullanıldı. Araştırmada çalışanların %34 ‘ünün hemşire, %42’sinin 1-5 yıldır o kurumda çalıştığı, %58’inin evli olduğu, %71’inin işinden memnun olduğu, % 72’sinin işini severek seçtiği saptandı. Çalışma sonucunda; işe yabancılaşmanın alt boyutlarına baktığımızda; en fazla yasalar ve koşullardan yabancılaşmanın (?=3,489± 0,890) olduğu görüldü.

En az ise çalışma arzusu ve iletişim kaynaklı yabancılaşma (?=2.276± 0,861) yaşandığı saptandı. Sosyodemografik özelliklerle işe yabancılaşma arasında farklılıklar saptandı. İşe yabancılaşma ve nedenleri konusunda Türkiye’de sağlık sektöründe çok fazla çalışma bulunmamaktadır. Bu çalışmanın daha sonraki çalışmalara ışık tutacağını düşünüyoruz.