Total diz artroplastisi sonrası gelişen distal femur periprostetik kırıkları: Kilitli plak ve intramedüller çivi tedavilerinin fonksiyonel, radyolojik sonuçları ve mortalite analizi

Abstract

Amaç:Total diz artroplastisi (TDA) sonrası gelişen distal femur periprostetik kırıklarının (DFPK) tedavisinde kullanılan yöntemlerin sonuçları literatürde fonksiyonel ve radyolo-jik sonuçlar ile sınırlı olarak değerlendirile-bilmiştir. Bu çalışmada minimal invaziv tek-nikle uygulanan kilitli plak (KP) ve retrograd intramedüller çivi (İMÇ) tedavilerinin fonk-siyonel ve radyolojik sonuçlarının mortalite oranları da dikkate alarak karşılaştırılması amaçlanmıştır.Yöntem:Şubat 1992-Nisan 2017 tarihleri arasında TDA sonrası Lewis-Rorabeck tip 2 DFPK gelişen ve KP (9 hasta) veya İMÇ (19 hasta) tedavilerinden biriyle tek merkezde te-davi edilen en az 24 ay takipli 28 hasta (21 K / 7 E) çalışmaya dahil edildi. Hastaların ortala-ma takip süresi 59 (aralık: 24-252) ay idi. Yaş ortalamaları KP grubunda 70.69 (aralık: 46- 86) yıl, İMN grubunda 68.56 (aralık: 64-78) yıl idi. KP ve İMÇ gruplarındaki tedavi sonuçları fonksiyonel skorlar, dizilim, kaynama süresi, komplikasyonlar ve mortalite oranları açısın-dan karşılaştırıldı. Değerlendirmede tedavi öncesi ve son kontrol klinik muayene bulgu-ları ve iki yönlü direkt grafilerden faydala-nıldı. Veriler %95 güven aralığında Student t-testi ve Kaplan-Meier sağkalım analizi kul-lanılarak incelendi.Bulgular:Son kontrol Knee Society skor or-talaması KP grubunda 66,4 ± 15,6 iken IMN grubunda 73,5 ± 8,2 idi (P= 0,44). Gruplar dizi-lim yönünden karşılaştırıldığında istatistiksel anlamlı farklılık saptanmadı [aLDFA (anato-mik lateral distal femoral açı),P= 0.26; aPD-FA (anatomik posterior distal femoral açı),P=0,92)]. Kaynama süresi ortalaması KP grubun-da 3,6 ± 0,6 ay iken IMN grubunda 3,8 ± 0,7ay idi (P= 0,42). KP grubunda 1 hastada en-feksiyon, 2 hastada kaynamama görülürken İMÇ grubunda komplikasyon görülmedi (P< 0,01,P< 0,01). KP grubunda mortalite oranı 1. ayda %5,3, 6. ayda %10,5, 1. yılda %26,3 ve 5. yılda %47,4 iken İMÇ grubunda sırasıyla %0, %0, %11,1 ve %44,4 idi (sırasıyla;P< 0,01,P< 0,01,P= 0,44,P= 0,89).Çıkarımlar:Her iki tedavi metodu da fonksi-yonel skorlar, dizilim ve kaynama süresi yö-nünden benzer sonuçlara sahipti. Daha düşük komplikasyon oranları ve mortalite oranları göz önünde bulundurulduğunda bu çalışmanın bul-guları İMÇ'nin TDA sonrası DFPK tedavisinde daha avantajlı olduğunu desteklemektedir.