Epizyotomi Sonrası Nitelikli Bakım

Abstract

Postpartum dönemde kadınların en sık yaşadığı sağlık problemlerinden biri olan epizyotomi, 18.yüzyıldan beri en sık kullanılan cerrahi işlemlerden biri olarak karşımıza çıkmaktadır. Postpartum ilk üç günde lohusanın hareket yeteneğini, idrar yapmasını, defekasyon yapmasını ve bebeğini emzirmesini olumsuz yönde etkileyebilecek olan bu cerrahi işlem, ülkemizde de oldukça yaygın kullanılmaktadır. Epizyotomi işleminin gerekliliğinin sorgulandığı çalışma sonuçları; işlemin rutin olarak uygulanmaması, fakat gereklilik durumunda yapılması gerektiğini göstermektedir. Epizyotominin uygulanması doğum sonu dönemde annenin komplikasyonlar yönünden risk altında olmasına sebep olmaktadır. Bu riskin en aza indirilebilmesi için ebe/hemşirelerin taburculuk öncesi, sonrası ve ev ziyaretlerinde epizyotominin yapılma amacını, iyileşmesini, iyileşmeyi arttıran ve azaltan faktörleri bilmesi ve anneye epizyotomi bakımıyla ilgili eğitim ve danışmanlık sağlaması gerekmektedir. Verilen eğitimlerin içeriği kanıtlar doğrultusunda güncellenmeli ve annelerin doğru bildikleri yanlışlar düzeltilmelidir. Güncel çalışma sonuçları epizyotomi ağrısını azaltmada; kuru sıcak uygulama (lamba), nemli sıcak uygulama, buz uygulaması, anestetik içeren krem ve spreylerin enfeksiyonu önlemede; antiseptik solüsyonlar, oturma banyoları, soğuk/sıcak uygulama ve insizyon yerinin temiz ve kuru tutulmasının etkili olduğunu göstermektedir. Postpartum dönemdeki annenin kendine en uygun ağrıyı azaltma yöntemini seçmesi noktasında desteklenmesi ve yara yerini iyileştiren hijyen kuralları yönünden bilgilendirilmesi oldukça önemlidir. Ayrıca kadınlara her gün insizyon yerinin ödem, kızarıklık, ağrı, dikişlerde açılma ve akıntı yönünden gözlemesi ve hangi durumlarda hastaneye başvuracakları da öğretilmelidir. Epizyotomi uygulamasının iyileşme sürecinin komplikasyonsuz bir şekilde sonuçlanmasında ebe ve hemşirelere büyük görevler düşmektedir. En güncel enfeksiyonu önlenme ve ağrıyı azaltma yöntemlerini etkili bir eğitimle sunabilmelidirler. Bu bağlamda sağlık personellerinin kanıt temelli uygulama sonuçlarını takip etmeleri ve eğitimlerinde kullanmaları noktasında bilgilendirilmeleri öncelikli hedef olmalıdır.